W 1985 roku ukończył Wydział Aktorski w PWSFTviT w Łodzi. W filmie zadebiutował w 1981 roku rolą Ryśka w "Wielkiej majówce" Krzysztofa Rogulskiego. Nie sposób wymienić wszystkich kreacji filmowych Zbigniewa Zamachowskiego, ale do najważniejszych z pewnością należą role w filmach: "Dekalog X" (1989) i "Biały" (1993) Krzysztofa Kieślowskiego, "Ucieczka z kina Wolność" Wojciecha Marczewskiego (1990), "Biesy" (1986) i "Korczak" (1990) Andrzeja Wajdy, "Ucieczka" Tomasza Szatkowskiego (1986), "Zawrócony" Kazimierza Kutza (1994), "Prymas" Teresy Kotlarczyk (2000), "Weiser" Wojciecha Marczewskiego (2000), "Cześć Tereska" Roberta Glińskiego (2000) oraz "Ciało" Andrzeja Faramonowicza i Tadeusza Koneckiego (2003).

Po ukończeniu łódzkiej szkoły filmowej, Zbigniew Zamachowski trafił do Teatru Studio w Warszawie, w którym występował w latach 1985-1997. Od 1997 roku jest związany z Teatrem Narodowym.

Do najistotniejszych przedstawień w dorobku aktora należą - w Teatrze Telewizji: "Płatonow" w reżyserii Andrzeja Domalika (1993), "Amadeusz" Macieja Wojtyszko (1993), "Emigranci" Kazimierza Kutza (1995), "Don Juan" Leszka Wosiewicza (1996), "Rodzina" Kazimierza Kutza (1996), w Teatrze Studio: "Płatonow" Macieja Prusa (1988) oraz trzy sztuki w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego: "Usta milczą dusza śpiewa" (1988), "Opera za trzy grosze" (1986) i "Wujaszek Wania" (1993), w Teatrze Narodowym: "Ślub" Jerzego Grzegorzewskiego (1998) i "Kartoteka" Kazimierza Kutza (1999).

Zbigniew Zamachowski jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym: nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za osiągnięcia aktorskie w teatrze i filmie oraz nagrody im. Zbigniewa Cybulskiego, obie przyznane w 1989 roku. W 1991 roku aktor był nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej - Felix za rolę w filmie "Ucieczka z kina Wolność". W 1993 roku otrzymał nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza, przyznawaną przez miesięcznik "Teatr", za role w "Wujaszku Wani" oraz w "Płatonowie". W 1994 roku, na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdynii, Zbigniew Zamachowski odebrał nagrodę Złotych Lwów za pierwszoplanową rolę męską w "Zawróconym". W 1995 roku, czytelnicy "Filmu" przyznając mu Złotą Kaczkę, uznali go za najlepszego aktora roku 1994. W 1997 roku, na 18. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, aktor został uhonorowany nagrodą im. prof. Aleksandra Bardiniego. Trzykrotnie, tj. w latach: 1992, 1993 i 1997, odbierał telewizyjnego "Wiktora" w kategorii najlepszego aktora.

Obok dokonań aktorskich Zbigniew Zamachowski ma również na swym koncie próby poetyckie i kompozytorskie. W 1996 roku wydał tomik poezji "Półkrople, Ćwierćkrople". Odnosił sukcesy w piosence aktorskiej - ogromnym powodzeniem cieszyły się muzyczne przedstawienia z jego udziałem: "Zimy żal", "Big Zbig Show" oraz "Zbiga żal".

Aktor i reżyser teatralny. W 1987 roku ukończył Wydział Aktorski PWST w Warszawie, natomiast w 1994, na tej samej uczelni, Wydział Reżyserii.
W filmie zadebiutował w 1993 roku rolą Benvollo w "Kolejności uczuć" w reżyserii Radosława Piwowarskiego. Największe jak dotychczas uznanie przyniosła mu rola Gerarda Nowaka w filmie "Dług" Krzysztofa Krauzego, za którą, w 1999 roku, został uhonorowany nagrodą Złotych Lwów w kategorii "pierwszoplanowa rola męska" na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, jak również nagrodą za debiut na festiwalu Najnowsze Kino Polskie we Wrocławiu oraz, w 2000 roku, Orłem - Polską Nagrodą Filmową w kategorii "najlepsza drugoplanowa rola męska".

Do ważniejszych filmów Andrzeja Chyry należą: "Zawrócony" Kazimierza Kutza (1994), "Kallafiorr" Jacka Borcucha (1999), "Pieniądze to nie wszystko" Juliusza Machulskiego (2000), serial "Twarze i maski" odcinek "Świętoszek. Rok 1995", w reż. Feliksa Falka (2000), "Przedwiośnie" Filipa Bajona (2001), "Powiedz to, Gabi" Rolanda Rowińskiego (2003).

Tuż po ukończeniu szkoły teatralnej, w latach 1987-88 Andrzej Chyra występował w Teatrze Rampa w Warszawie, następnie w latach 1989-90 w Teatrze Studyjnym w Łodzi. Obecnie aktor jest związany z Teatrem Rozmaitości w Warszawie, często również możemy go oglądać w Teatrze Telewizji.
Do najważniejszych przedstawień teatralnych w dorobku aktora należą: opowieści kryminalne pt.: "Odszkodowanie" (Teatr TV, 2000) i "Biedny chłopak" (Teatr TV, 2001) w reż. Władysława Kowalskiego oraz "Skarb" Piotra Mularczyka (Teatr TV, 2000).
Aktualnie możemy oglądać Andrzeja Chyrę w Teatrze Rozmaitości w "Bachantkach" (rola Dionizosa) w reż. Krzysztofa Warlikowskiego, w "Księciu Myszkinie" Mikołaja Warianowa, oraz "Uroczystości" w reż. Grzegorza Jarzyny.

Andrzej Chyra to także reżyser teatralny. W 1994 roku, w teatrze Stara Prochownia, wystawił sztukę "Z dziejów alkoholizmu w Polsce", a w 1998 roku, w Teatrze na Woli, "Kochanka" Pintera.

Ukończyła Wydział Aktorski PWSTiF w Warszawie. Zadebiutowała w 1991 roku rolą Ewy w filmie "In flagranti" w reżyserii Wojciecha Biedronia.

Do ważniejszych kreacji filmowych Małgorzaty Foremniak należą role w: "Daleko od siebie" Feliksa Falka (1995), "Prawie ojca" Marka Konrada (1999), "Bożych skrawkach" Yurka Bogayewicza (2000), "Avalon" Oshii Mamoru (1999), w serialach: "Bank nie z tej ziemi" w reżyserii Waldemara Dzikiego i Marcina Ziębińskiego (1993), "Radio Romans" w Janusza Dymka i Ireneusza Englera (1994), "Matki, żony i kochanki" Juliusza Machulskiego (1995).

Ogromną popularność, potwierdzoną przez czytelników "TeleTygodnia" wielokrotnym przyznaniem nagrody Telekamery dla najlepszej aktorki, przyniosła jej rola Zosi Stankiewicz w serialu "Na dobre i na złe".

Dokonania aktorskie Małgorzaty Foremniak nie ograniczają się jedynie do filmu. Aktorka, początkowo związana z teatrem im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, od 1993 roku występuje na scenie Teatru Kwadrat w Warszawie. Do jej najważniejszych kreacji teatralnych należą role w: "Tangu" Sławomira Mrożka w reżyserii Zygmunta Wojdana (1991), "Hotelu Westiminster" Cooneya Raya w reż. Józefa Skwarka (1992), "The Fantastics" Toma Jonesa i Harveya Schmidta w reż. Wojciecha Kępczyńskiego (1992), "Oni" Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Jacka Zembrzuskiego (1992), "Pannie Julii" Augusta Strindberga w reż. Jacka Zembrzuskiego (1993) oraz w "Dekoratorze" Donalda Churchilla w reż. Andrzeja Rozhina (1993).
Należy również wspomnieć o dokonaniach Małgorzaty Foremniak w Teatrze Telewizji. Aktorka zagrała między innymi w: "Cylindrze" Eduardo Filippo w reż. Tadeusza Junaka (1990) oraz w "Idź na brzeg, widać ogień" Władysława Terleckiego w reż. Teresy Kotlarczyk (1995).

W 1986 roku ukończył Studium Aktorskie Teatru Lalek przy Teatrze Dzieci Zagłębia w Będzinie, natomiast w 1990 roku Wydział Aktorski PWST we Wrocławiu.

W filmie zadebiutował w 1987 roku w "Krótkim filmie o zabijaniu" Krzysztofa Kieślowskiego.
W dorobku Andrzeja Mastalerza jest ponad 40 ról filmowych. Do najważniejszych filmów należą: "Marcowe migdały" w reżyserii Radosława Piwowarskiego (1989), "Ostatni prom" Waldemara Krzystka (1989), "Europa, Europa" Agnieszki Holland (1990), "W środku Europy" Piotra Łazarkiewicza (1990), "Głos" Janusza Kondratiuka (1991), "Nad rzeką której nie ma" Andrzeja Barańskiego (1991), gdzie za rolę prowincjonalnego maturzysty był nominowany do Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w kategorii "drugoplanowa rola męska", "Pora na czarownice" Piotra Łazarkiewicza (1993), "Wojaczek" Lecha Majewskiego (1999) oraz "Angelus" Lecha Majewskiego (2001).

Po ukończeniu PWST, w latach 1990-98, Andrzej Mastalerz występował na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi. Do najważniejszych przedstawień z tego okresu należą: "Main Kampf" w reżyserii Tomasza Zygadło (1993), "Woizek" Waldemara Zawodzińskiego (1995), "Zbrodnia z premedytacją" Zbigniewa Brzozy (1996 r.), za które to przedstawienie został nagrodzony na XXXVI Kaliskich Spotkaniach Teatralnych oraz "Trzy siostry" w reż. Barbary Sas (1998).
Od 1999 roku Andrzej Mastalerz jest aktorem warszawskiego Teatru Studio, w którym można go było oglądać w: "Bam" w reżyserii Oskara Skorszunowasa (1999), "Kubusiu P." Piotra Cieplaka (2000) oraz "Miłości na Madagaskarze" (2000) i "Amadeuszu" Zbigniewa Brzozy (2002).
Należy ponadto wspomnieć, iż aktor ma na swym koncie ponad 30 ról w Teatrze Telewizji, z których najbardziej znaczące to role w przedstawieniach: "Piękno" w reżyserii Izabeli Cywińskiej, "Wassa Żeleznowa" Barbary Sas oraz "Opowieści zakulisowe" Zbigniewa Zapasiewicza.

Debiutowała epizodem w filmie dokumentalnym Andrzeja Jakimowskiego "Wilcza 32" w 1998 roku. Rola "Małej" w "Zmruż oczy" jest debiutem Oli na dużym ekranie.
Zdaniem Andrzeja Jakimowskiego, reżysera "Zmruż oczy", Ola, podobnie jak bohaterka filmu, jest bardzo rezolutną i bystrą dziewczynką. Stała się ulubienicą całego zespołu, chwalono ją za dużą samodzielność i "dorosły" stosunek do pracy. Przebywała na planie przez cały okres zdjęciowy, co było wyczerpującym doświadczeniem dla 11. letniej dziewczynki. Doskonale rozumiała się z głównym partnerem na planie - Zbigniewem Zamachowskim. W filmie grają przyjaciół, a prawdziwa sympatia, jaką się darzyli niewątpliwie ułatwiała wspólne sceny.

Ola ma jasno sprecyzowane zainteresowania. Oprócz filmu bardzo interesuje się sportem a w szczególności piłką nożną. Jest zawodniczką pierwszoligowego klubu piłkarskiego Savena Targówek w Warszawie.

Rafał do filmu trafił przypadkowo, dzięki swemu starszemu bratu, który powiedział mu o castingu do tej roli. Zdjęcia próbne wypadły bardzo dobrze. Rafał zachowywał się i mówił jak filmowy Sosnoszczuk. Jako naturszczyk miał zagrać siebie, ale reżyser Andrzej Jakimowski dał mu dużą swobodę w budowaniu szczegółów postaci. Zdaniem Rafała była to: "fantastyczna przygoda, choć i męcząca praca". Młody aktor, podobnie jak Ola Prószyńska, szczególnie mile wspomina współpracę ze Zbigniewem Zamachowskim, z którym grał większość scen.

Epizodyczną rolę zagrał w filmie Rolanda Rowińskiego - "Powiedz to, Gabi" (2003).